جهانی چنین پهناور و اینقدر قدیمی، یعنی بی‌شمار فرصت و وقتی بسیار برای تکامل انواع حیات و حتی حیات هوشمند؛ با این حال به نظر می‌رسد که ما تنها هستیم. این تناقض به «پارادوکس فرمی» معروف است که در قسمت قبل با آن آشنا شدید. حالا در قسمت دوم، به برخی ایده‌ها و چاره‌های موجود می‌پردازم.
نسخه‌ی تصویری این اپیزود رو هم می‌تونید در کانال یوتیوب مختصر و مفید تماشا کنید:
منبع: Kurzgesagt
